Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

ΕΝ ΑΡΧΗ ΕΙΝ Ο ΠΟΝΟΣ

Το μαύρο σύννεφο συλλέγει ότι πνίγει τον εγκέφαλό μου ως κραυγή ..Kι ένα άλλο δάκρυ σε αυτήν την προσπάθεια του πόνου...κι άλλο,κι άλλο...
...ένα άλλο εμπόδιο που υπερπηδεί ,είναι αυτό όλο το ίδιο πράγμα.
Είναι η κατάκτηση του πόνου ο μόνος στόχος μου?Ωραία ερώτηση.
Ο πόνος πρέπει να σταματήσει, τρώει τα πάντα μέσα μου, και η απάθειά μου υποστηρίζει αυτήν την δυστυχία, αυτή την έχθρα...
Γιατί θα με καταστρέψω εάν δεν του δίνω την αγάπη που χρειάζεται.

Ακούω τη σιωπή
Ακούω το αίμα μου να τρέχει
Αναζητώ την αλήθεια
Ακούω τη σιωπή,σας το λέω..είναι η καλύτερη κραυγή
Μνήμες που σας κατέστησαν τρελλούς
Ακούστε, ακούστε μέσα στο φόβο
Πόσο διαφορετικός είναι μέσα στη σιωπή.Δώστε του την αγάπη που χρειάζεται.
Είναι αυτό το κάψιμο..

Το να τα δίνεις όλα,γιατί αλήθεια?


Και με βρίσκω πίσω..Πίσω απο τραίνα που ήδη πέρασαν απο πάνω μου,τα βλέπω με αναποδογυρισμένο πρόσωπο και απορώ αν ζω τη δεδομένη στιγμή, αφού το τραίνο έφυγε κι εγω το βλέπω. Ίσως ο θάνατος μου να μην είναι το χάσιμο του τραίνου σε κάποιον σταθμό,ίσως είναι οι ράγες.
Τα κάνουμε όλα τέλος τελικά..


- - - εεεηηηη , προς τι όλη αυτή η απαισιοδοξία?
Δύναμη ,για να μην υποστείς άλλο, άλλες κενές υποσχέσεις
Πήγαινε να βρεις την αλήθεια για σενα και να την δεχτείς!
Eσυ κάνεις το τέλος να ναι τέλος..
Όχι άλλο υποβιβασμένες δικαιολογίες
Πήγαινε
Αύξησε τα αδύνατα φτερά σου..---


-----Ξέρεις κάτι? Εάν μόνο για μια ημέρα ακούσεις και προσέξεις το πορφυρό τρέξιμο του αίματός σου,δοκίμασε την πικρή προτίμηση των φιλοδοξιών θανάτου που σκιάζει τα μάτια σου.
Πώς μπόρεις να χαλαρώσεις τη συγκίνηση? ζωντανός...
Χωρίς δισταγμό..
Έξοδος και διαφυγή.
Η συλλογή των χωρισμένων χώρων είναι ένα αίνιγμα.
Λύστε το γρίφο.
Εμπιστοσύνη σε σας
Μπορείτε να επιβιώσετε.-----


Εμπιστοσύνη,μια λέξη τόσο δια στροφικά περίεργη
Σε κάνει τόσο αδύνατο με τις συγκινήσεις..
Γιατί όταν δεν προσέχεις πίσω από τις μάσκες που φοράς, μην χρησιμοποιείς καμία σπαταλημένη λέξη για εμπιστοσύνη,ειδικά γι αυτούς που σε σπρώχνουν στο έδαφος,σου τραβάνε τη μάσκα και σε αφήνουν κάτω....Και βλέποντας σε απο ψηλά σου κάνουν την ερώτηση που τους κάνει να νιώθουν στα ψηλά..

'' Έχεις πραγματοποιήσει τα πάντα εσύ και πρέπει να αγαπηθεις τελικά?'' ''Εάν όχι, μπορείς να αγαπήσεις οποιοδήποτε ,αλλιώς; ''


Τελικά, κανένας δεν μπορεί να φθάσει σε μας ,μέσω της προσωπικής μας κόλασης ,που τρωγόμαστε μόνοι σας, μακριά ,στο δικό μας σπιτικό,
το κοχύλι.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

κατερινα γωγου μου θυμισες..
καλη δουλεια

τις καλημερες μου