συνορα

συνορα..
μα η καρδιά μου είναι πιο πέρα απο τους δικούς τους ουρανους
είναι κόκκινη,με αίμα και κτυπάει,αναπνέει και μου δίνει βήμα.
Κι αν καμιά φορά παέι να περάσει τα σύνορα,να πηδήξει τους φράχτες και πετάξει ελέυθερη,θα συναντηθεί ψηλά σαν τα μπαλόνια,με τα άλλα μπαλόνια που τα κατάφεραν και γεύτηκαν έστω για λίγο αυτους τους ουρανούς,απο ψηλά,πάνω απο κάθε τοίχο και συρματόπλεγμα,πάνω απο τα θαλάσσια ύδατα και τα εμπάργκο,πάνω απο τον υγρό τάφο τόσων ψυχών που δε τα κατάφεραν να περάσουν,πάνω απο φυλακές και δεσμοφύλακες,πάνω απο μπλόκα και ελέγχους,πάνω απο αυτές τις καρδιές που πάγωσαν και δεν λιώνουν με καμιά δύναμη του ήλιου..
σύνορα..φράκτες..



Κι αν μας πυροβολήσουν και σπάσουμε στον ουρανό,τότε ΜΠΑΜ,ΠΆΛΙ ΕiΝΑΙ Δικός ΜΑΣ
..γιατί κανένας φράκτης και καμιά εξουσία δε μπορεί να φυλακίσει τον αέρα..
Και τα διαμελισμένα σώματα - μπαλόνια μας θα σκορπιστούν σε όλη τη γη..και αυτή θα είναι η πατρίδα τους.Γιατί γεύτηκαν τον ουρανό..
Λίγες στιγμές ελευθερίας..