ντροπή

Νομίζω πως σε βρήκα μέσα στις βρώμικες φυλλάδες ενημέρωσης,

να ουρλιάζεις απο απόγνωση,

να ζητάς βοήθεια,μια γνώμη να αλλάξεις.

Εαυτέ μου,δεν είσαι άλλος απο ένα κάλπικο ερωτηματολόγιο που οδηγεί σε δημοψήφισμα.

Τζάμπα σε ρωτάνε.Τζάμπα ψηφίζεις,ναι ή οχι.

Δυο λέξεις τόσο μικρές.

Δεν είσαι αλλος.

Εισαι εγώ.Αυτος που ταξιδευει γύρω απο την αγάπη ,τα όνειρα,τον έρωτα,το πάθος,την θλίψη,την οργή,την άρνηση.

Κι αν κάποιες φορές ταξιδευεις χωρίς εμένα ,είναι που τα ρούχα μου πάλιωσαν και ντρέπομαι να πω πως δεν εχω χρήματα να αγοράσω καινούρια ..

Αλλά βλέπω την αλήθεια σου μέσα απο  την απόγνωση..

Τα μάτια σου λάμπουν την ώρα που ουρλιάζεις.Μόνο εγω σε ξέρω.

Κι επειδή σε ξέρω,σε αφήνω που και που να χορευεις ανάμεσα στις λέξεις,ανάμεσα στα καλώδια και τις σκέψεις που φτιάχνω για σένα..
Πόση μοναξιά...Και πως γίνεται αυτή η μοναξιά να γίνεται θέμα συζήτησης,εαυτέ μου,έγχρωμε μου φίλε..
Πόση οργή,πόσοι τοιχοι μπροστά απο την αγάπη.Μπροστά απο τον άνθρωπο.
Μιλα πιο δυνατά.Σε χάνω.Σε αγαπάω.Σε μισώ που σαγαπώ.
Σε χάνω.
Μη με λυπάσαι,είναι ντροπή να λυπάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό.