........................ερχοντε γιορτές?

....ειναι ωραίο το μεθύσι οταν βρέχει.
αρχιζεις απ το σπιτι και τελειωνεις στο δρομο.
το σπιτι σταζει κι εσυ πινεις ζιβανια.
βρεχει εξω και εχεις το τσιπουρο στον ουρανισκο.
ΤΟ σπιτι σταζει και γεμιζει ολο και παραπανω το ποτηρι.
το σπιτι σταζει και φταιει η βροχή.φταιει και το σπιτι.
εξω βρεχει και η βροχή όλο και γεμίζει τα μάτια.
Τετοιες μερες,''γιορτινες'' ντρεπεσαι να κλαψεις.
γιατι ολα γυρω ειναι φωτεινά..και ετοιμα.
το τσιπουρο ρεει στο αιμα και η ζιβανια το ζεσταίνει.
ΒΓΑίνεις στο δρόμο και ρεεις κι εσυ οπως το αιμα,ζεσταινεσαι στην ασφαλτο.
φετος τα χριστουγεννα , θα γιορτασω με ματια θολα.
Γιατί δε γουστάρω τα φώτα,δε γουστάρω τα στολιδια και δε θελω να μου ευχεται κανένας χρονια πολλα.
εγω γουσταρω να ρεει το αιμα μου,να σταζει το σπιτι μου,να ειμαι κατω στη βροχη στη μεση μιας διάβασης και να φωναζω για την αδικία στο κοσμο αυτο και πως ειμαι σε πλήρης αδρανεια κανοντας μια πραξη...ακομα...
καλες γιορτες.

epeteios?

Περασε κιολας ενας χρονος απο τη κρατικη δολοφονία..Καποιοι θελουν να καθιερωσουν αυτη τη μερα σαν επετειο..αλλοι να τη καθιερωσουν ως τη μερα κατα της βιας....Οπως καθιερωσαν και τις δολοφονιες τους,τα δακρυγονα,τις καμερες πανω απ τα κεφαλια μας.τα δελτια ειδησεων με τα παραθυράκια,τις μπατσοπεριπολιες ενω πινουμε καφε,τον ελεγχο οποτε γουσταρουν,τις ψευτικες κατηγοριες,τις φυλακες,τις στημενες δικες...ΑΝ η 6 Δεκεμβριου γινει επετειος τοτε εμεις θα κανουμε καθε μερα της ζωης μας ,αφου μας εχουν κανει αυτη τη κοινωνια τοσο σαπια..Πως θελουν να κανουν επετειο μια μερα εξεγερσης οταν την ιδια μερα που η οργη ξεχειλισε οι ιδιοι κλαιγανε τις βιτρινες και τα τζαμια..Πως ο θανατος του Αλέξη να αναλωνεται τοσο πολυ στα στοματα των ρουφιανων δημοσιογραφων,στο στομα του καθε βλακα που ξεχασε τι θα πει συναισθημα..
Ο Δεκεμβρης ειναι της καρδιας μας,δε ειναι της τηλεορασης..Ειναι του Αλεξη και ολων των αδικημενων,των εξεγερμενων και οχι του καθε ανθρωπακου που αξια του ειναι ενας χαρτοφυλακας κι απλα συγκινηθηκε οταν ειδε το φερετρο το ασπρο στη τηλεοραση..
Και ναι,εξεγερση δε σημαινει ναι καθεσαι να βλεπεις και να λυπασαι..Εξεγερση ειναι ολα τα μεσα εναντια σε οτι σου γαμαει τη ψυχη σου...Και αυτη η σφαιρα ειναι σαν να σκοτωσε και μας...Εξεγερση ειναι εκδικηση,ξεσπασμα,η φωνη σου που βραχνιασε απο την οργη,ολα αυτα που σου θυμιζουν εικονες αδικιας.Αυτη η σφαιρα ηταν για ολους.
ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ δε ειναι μονο ο μπασταρδος ο Κροκονεας,αλλα ολο το επιτελειο μιας παραστασης.Και αυτη η παρασταση αναιβενει στο σανιδι αιωνες τωρα,με τη συγκαταθεση ολων αυτων που σαν σημερα θυμουνται αυτη τη μερα και τρεχουν να βαλουν στορια και ρολα,αυτοι που τρεχουν να ασφαλισουν το τομαρι τους,λες κι οταν μια αλλη σφαιρα που θα σκοτωσει το δικο τους παιδι τα στορια θα τους προστατεψουν και απο τη λυπη,την οργη,απο τον θανατο..Δε υπαρχουν προστατευτικα στην εξεγερση,δε μπαινουν φρενα στην οργη...γιατι πολυ απλα δε μπαινει φρενο ουτε στην κρατικη βία..
Ελπιζω να πληρωσουν τα γουρουνια και να σαπισουν στα κολαστηρια που αυτοι υπερασπιζονταν τοσο καιρο..Αυτα που φυλαγανε απο τις φλογες,τωρα ας ελπισουμε να καψουν αυτους..Γιατι αν παλι η δικαιοσυνη οπως και με τον Μελιστα το 85 κανει το θαυμα της τοτε ο δρομος θα ναι το σπιτι μας για παντα και η τυχη τους στα χερια μας..



......ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ...ΕΜΕΝΑ..ΕΣΕΝΑ
ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΕΨΗ


ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

στον καδο...

Oτι πετας στο καδο μπορει για καποιον αλλο να ναι χρησιμο...
ομως οταν τον δεις να το μαζευει τον λες βρωμιάρη.Κι οταν κλεψει τον λες αλητη.Εσυ ομως που πετας στο καδο τα σκουπιδια σου,περιμενεις οτι μονο για το σκουπιδιαρικο αξιζουν.Γιατι εισαι εκλεπτισμενος,μαλλον ετσι θες να λες τον εαυτο σου.
Τροφιμα,κουτια,υπολειματα φαγητών,ρουχα,παπουτσια,έπιπλα,βρέφη,κουταβια και οτι παλιο ή τελειωμενο ,βαρετο και αχρειαστο πια.Ακομα και ζωες πετιουνται στον καδο.ΠΡΙΝ δυο μερες καθως ανεβαινα για το σπιτι μου,βρηκα ενα πνεμορφο κουταβακι σε ενα καδο.Το μαζεψα και το φιλοξενω μεχρι να του βρω ενα αξιοπιστο σπιτι ετσι ωστε να μη καταληξει παλι στα σκουπιδια επηδη ενοχλει καποιον.Δε μπορω να το κρατησω γιατι ήδη εχω σκυλο και πολυ μικρο σπιτι.Σε αυτο το καδο εγω βρηκα μια ψυχή,καποιος αστεγος μια πεταμενη κουβερτα για να ζεσταθει στο παγκακι,ενα αδεσποτο μια σακουλα απο ντελιβερυ,ενας φοιτητης μια υποσχομενη πολυθρονα,ενας μεταναστης ενα παλιο κινητο,καποιος ζωγραφος ενα πινακα που καποιος θεωρουσε ατεχνο..Και ξαφνικα ο καδος και η περιοχη του γινονται καθε μερα ενα ''παζαρι'' για γρηγορα ''πιστολια''.Με φοβισμενες ματιες μηπως τους δει καποιος εκλεπτισμενος ψαχνουν για κατι που να χρειαζονται,γιατι ειναι σίγουροι πως χρειαζονται κατι.Ετσι εμαθαν απο γεννησιμιου τους,ετσι τους εκαναν καποιοι εκλεπτισμενοι που πετανε ζωες στα σκουπιδια.Πως καμια φορα η κοινωνια τα καταφερνει να διαχωριζει τους ανθρωπους,σαυτούς που πετανε και σαυτούς που μαζευουν.Σαυτους που πετανε χωρις ευσπλαχνια ενα κουταβι και σαυτους που μαζευουν με καρδια λιωμενη.Σαυτους που βαριουνται τη ζωή τους εχοντας κατι παλιο και το αντικαθιστουν με κατι μοδατο και σαυτους που κανουν σπιτι τους μια χωματερη.Σαυτους που επικαλουνται τους εαυτους τους''ανθρωπους'' και σαυτους που δεν επικαλουνται τιποτα και απλα επιβιωνουν.
Θαρρεις πως τα σκουπιδια κατηγοριοποιούνται.Φυσικά,αφου ειναι υλικά.Οπως κατηγοριοποιείτε ο άνθρωπος και μονος του εντασσεται καπου ετσι και τα υλικα του.Ενας φαυλος κυκλος υλικων και ανθρωπων.Και αν καποιο ''σκουπιδι '' στο καδο δε είναι υλικό?
Τοτε σε ποια κατηγορια βαζεις τον εαυτο σου?
Σιγουρα θα πεταξεις τις φλουδες και τα τενεκεδακια,ομως δε πετας ζωες και οτιδιποτε μπορει να τις ''ντύσει''...Τα χαριζεις!!Γιατι για μενα οποιος θεωρει τον εαυτο του εκλεπτισμένο επηδη φοραει μια γραβάτα και κρατάει μια τσάντα δερμάτινη 3 φορες πιο ακριβή,δε σημαινει πως αξιζει,ισως η αξία του να ναι οσο η τσαντα και η γραβάτα....αλλα το φιλότιμο και η απλότητα δε αγοράζονται.Χαρίζονται!!! η αγαπη δε πουλιέται,χαρίζεται!Ο Ασιμος ελεγε,''αν εσυ φορεις γραβατα εισαι κυριος τοτε εγω φοραω τρεις γραβατες και ειμαι τρεις φορες κύριος!!''

Μπορει η γραβατα αυτη να ναι σε κάποια χρονια μια γραβατα που θα κανει ''κύριο'' αυτον που τη μαζεψε..

εδω πολυτεχνειο

σημερα 17 Νοοεμβριου 1973
και δε καταμετρηθηκαν ακομη οι νεκροι
και δε καταμετρηθηκε ακομη το μισος..
και δε καταμετρηθηκε ακομα ο παραλογισμος..

βραδυ..
κι απλωνεται ενας εφιαλτης στο ξαγρυπνισμενο προσωπο της Αθηνας.
Σημερα 17 Νοεμβριου 1973.
την καταγραφουμε στο μυαλο
μας την καταγραφουν στα ματια
μας την σφραγιζουν στο μετωπο.
μας την κληροδοτουν.
μας την επιβαλλουν.

Εδω πολυτεχνειο,εδω πολυτεχνειο..
Ακουγεται αυτη η φωνη,σαν να μας ξυπνα ακομα.Να μας φωναζει να ετοιμαστουμε για τα νεα πολυτεχνεια,αυτα που δε βλεπουμε,αυτα που τα τανκς δε θα ναι απλα αρματα,για μια μαχη που η απαθεια σας μπορει να μας σκοτωσει.

''τι να σου προτοπω καλη μου?
πως περασαν οι ερπυστριες πανω απο τη ψυχή μου?''

δε φτανουν τα στεφανια
ουτε τα αφιερωματα
ουτε οι κομματικες κροκοδειλιες συγκινησεις

φτανει να ηχει ακομα αυτη η φωνη μεσα μας οχι μονο στα αυτια μας..
Εδω πολυτεχνειο,εδω πολυτεχνειο..

λευτερια σε ολους.

τιποτα

μεσα στο τιποτα καποιος μπορει να κοιμηθει
μπορει να γευτει
μπορει να πιει
μεσα στο τιποτα πολλοι καθησυχαστηκαν
την βρηκαν
ξεκουραστηκαν
βρηκαν πραματα γι αυτους και δε κανουν τιποτα.
καθονται και ηλιαζονται, μα ξεχνανε το αντηλιακο.

μεσα στο τιποτα ο χρονος σαν κλεφτης χανεται..
ξημεροβραδιαζεται...
οπως και η ιστορια,
αλλαζει δερμα και επναλαμβανεται.
οι ιδιοι ρολοι,οι ιδιες στολες για ταξιθετριες..

μεσα στο τιποτα,το πολυ ειναι πολυ και το λιγο παλι πολυ..

ολοι πεθαινουν για ''ΤΟ'' τιποτα,αλλα φοβουνται να πεθανουν για καποιο ''τιποτα''

κλεινεις τα ματια και βλεπεις .....
ολα τα ιδια
ολα τιποτα σαν ιδια.
δε φτανει απλα να το αποδεχεσαι

καλοδεχεσαι.
μεσα στο τιποτα,τα παντα για ολα,ολα για τιποτα.

Ε.Σ.Ε.Ν.Α

Ειναι βασανο οι ταυτισεις των ανθρωπων..Καποιος μπορει να σε θεωρεΙ χαζο και καποιος μπορει να σε θεωρει πανεξυπνο,αλλα κανενας δε σε θεωρει ΕΣΕΝΑ.ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ. Ε.Σ.Ε.Ν.Α.
οΛΑ ΑΥΤΑ που βασανιζουν τον ανθρωπο,αυτα που ταυτιζεται ο ανθρωπος.

Ε....ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥ
Σ....ΣΑΛΕΨΕ
Ε.....ΕΞΕΡΕΥΝΑ
Ν......ΝΥΧΤΟΠΕΡΠΑΤΑ
Α......ΑΓΑΠΑ

Ολοι σημερα ασπαζονται την ελευθερια και το ονομα της,ξεροντας ομως οτι την μοιραζονται κ πληρωνουν δοσεις γι αυτην.Πως μπορεις να σαι ελευθερος απο τη στιγμη που ταυτιζεσαι με κατι που σου εχουν ετοιμο πριν ακομα γεννηθεις.Πως μπορεις να σαι λευτερος απο τη στιγμη που ψαχνεις χαδια σε διαταγες?Ελευθερια με δοσεις..Ειναι σαν το πολεμο λευκων και ινδιανων,που ολες οι ταινιες ειναι υπερ των λευκων και ξαφνικα αλλαζει το σκηνικο, ο τελευταιος των μωικανων.Πως μπορεις να σαι ελευθερος οταν οι ανθρωποι γυρω σου σου ζητανε να γινεις κατι,να εισαι κατι,να μεινεις κατι,να εξελιχθεις σε κατι.Πως μπορεις να σαι ελευθερος οταν εσυ ο ιδιος παραμενεις καπου στασιμος και δεμενος βλεποντας ζευγαρια να φιλιουνται παρανοικα και προκλητικα μπροστα σου,καταληγοντας σε ανελεητο σεξ.
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟς ΠΟΥ ΔΕ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ Ο ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΚΛΑΒΩΝΟΥΝ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ.
Ολοι φοβουνται να σαλεψουν,να τρελλαθουν,να παιξουν στο παρκο..Τους ειναι πιο ευκολα να κουβαλανε ενα χαρτοφυλακα και μαζι τους χιλιαδες αναμνησεις που μετατρεπονται σε ανασφαλειες.Γι αυτο ολοι τρεχουν να ασφαλιστουν.Τρεξτε καλοι μου ανθρωποι.δΕ χΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΧΑΠΙΑ για να σαλεψεις,οι ανθρωπινες σχεσεις σημερα σε βοηθουν πολυ στο να το κανεις..
ΑληθειΑ ακομα εχεις δυναμη να ερΕυνας τον κοσμο?Χαιρομαι για σενα. ΤΟΝ ΕΞΕΡΕΥΝΑΣ? γιατι ειναι αλλο αυτο.Η ερευνα ειναι γραφειοκρατικη προσεγγιση.Η εξερευνηση ειναι στα ποδια σου..Για ολα τα αισθηματα .Για ολες τις τρεχαλες και κρυψωνες για να ταυτιστεις επιτελους με κατι δικο σου.Και η καλυτερη εξερευνηση γινεται τη νυχτα...
κΑΙ ΤΕΛΟς ερχεται η αγαπη να παντρευτει με την ελευθερια,πραμα αδυνατον.Πολυ δυσκολο οι ανθρωπινες σχεσεις γιατι δε ειναι ανθρωπινες.Η γκομενα που χωριζει το ζευγαρι ειναι η μοναξια του ανθρωπου καθως και η πουτανα απο το διπλανο μπουρδελο στη γωνια που λεγεται ''ελλειψη ονειρων''...
ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙς αρα φοβασαι να κτυπησεις.Μα αν δε κτυπησεις μια ζωη θα ζητας τη μαμα σου να σου βαλει μπετατιν για τα μικροβια.ΜΗ ζητας να σε αποκαλεσω ελευΘερο γιατι δε υπαρχει τετΟια λεξη.ΑΠΛΑ ΔΕ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ???????
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΤΕΛΕΙΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ...

ε.σ.ε.να..........

εη ε Σ υ...
να σαι καλα..ΑΥΤΟ.

ΚΑΛΠΗ

...... ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΝΑ ΜΗ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ..

ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ

φθινοπώριασε..
τα κορακια εχουν εποχή?ή οποτε ωριμάσει ο καρπος εμφανίζονται?
ανοιγω το παραθυρο,και οι πολυκατοικίες απλώνονται σαν μια τεραστια εκταση με σταφύλια.
ζουμερα και κοκκινα.
Πεσε βροχή μου να τα γυαλισεις!
μεσα μου βράζω,αναψα το τσιγαρο με εναν αναστεναγμο..εσβησε πριν ακομα αναψει.
βλέπω το μαυρο σμηνος να ερχεται,στο βαθος του οριζοντα..
το κοκκινο των σταφυλιών σμιγεται με το μαυρο..διχρωμια στα ματια μου..
με ενα βήμα μπαινω στο χωράφι.Μεταμορφώνομαι σε σκιαχτρο..
Ενα πολυχρωμο,χωρις σωμα πλασμα..Γινεται να σαι πλασμα χωρίς σώμα?
Ενα σκιαχτρο,ενα ξύλο..που με χουν ντύσει αλλοι,γιατι τα χερια μου ειναι απο αχυρο,τα ποδια μου δεμενα με σπαγγους..ΕΝΑ καπελο απο ξεχασμενα καρναβαλια,για να τρομάζω την απειλή..
Ακομα κι αν με ντυσαν αλλοι για δικο τους λογαριασμο,αποψε παιρνω μορφή και πνευμα,κανω τον μύθο λογο μου και μπαινω στην μαχη.
ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΑΠΟΨΕ.αποψε το τσιγαρο μου δε ειναι κλωναρι απο ξηραμενο χορτο..Το τσιγαρο μου αποψε,ειναι φωτια.
ΕΙΜΑΙ ετοιμο να αντιμετωπισω αυτα που ερχονται.
Αυτα.
Ετσι κι αλιως τα ορνια φοβουνται τα σκιαχτρα.Θα με φοβηθουν.Μολις πλησιασουν θα γινω μια μπαλα πυρινη και θα τα καψω ολα..Ολα..
Πλησιαζουν.Ο εκκωφαντικος,ανατριχιαστικος θορυβος ολο και πλησιαζει..
Τα καψα..Ολα..
και τα κορακια
και τα σταφυλια
και τον ουρανο.
Δε εμεινε τιποτα για το χειμωνα.Αρχισε να βρεχει..Τα παρακαλια μου επιασαν μια ωρα μετα.
η φωτια εσβησε και τωρα κρυώνω..
ΑΛΗΘΕΙΑ κρυώνω.

ΚΑΡΜΑ

ΑΔΕΙΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΩΡΑ.
ΚΟΙΤΑΩ ΤΟ ΡΟΛΟΙ.ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΠΩς ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΧΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟΙ..
ΕΡΩΤΙΚΗ,ΦΙΛΙΚΗ,ΕΧΘΡΙΚΗ,ΕΜΠΟΛΕΜΗ..
ΑΛΛΟΤΕ ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΚΥΛΟΥΣΑΝ ΓΡΗΓΟΡΑ
ΑΛΛΟΤΕ ΤΟ ΜΙΣΟΥΣΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΒΑΖΕ ΣΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ..
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΤΛΑΒΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΧΕΣΗ?
ΤΩΡΑ ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΟΙ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ..ΚΑΙ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΕΧΩ ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΛΕΙΨΩ ΝΑ ΒΑΛΩ ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ..
ΓΙΑΤΙ ΑΥΡΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΤΩ ΝΩΡΙΣ
ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΩ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ...
..ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΙΣΩΣ ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ,ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΣΟ ΜΑΤΙ ΘΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΝΑ ΔΩ ΤΗ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΗΜΟΥΝ ΞΥΠΝΙΑ..ΚΑΙ ΘΑ ΠΩ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.
a

''polles fores thelw na moirazomai pramata k me pianoun otan eimai moni m...
k lipamai p de einai kapios edw na milisw gi auta k na me akousei
me xara k prothimia
na fisai to aeraki
opos tora
sto prosopo m

einai gia na klais k na mi se vlepoun
gt ta dakrya telika ein mono gia mas
gia ton eauto mas

to thema ine n min zitas apla s mia tetia fasi
n akousis ena paramithaki
apo opiontdipote
i na milisis apla
ligos to flou..
xoris kanena noima
siniditopoiw
oti otan eimastan mwra oi megaloi mas akougan ,an k pisteuan oti leme vlakies
alla mas akougan gia na mas dwsoun simasia k na mi stenaxwrithoume
twra p megalwsame
k giname skliroi
theloume na zisoume auta pou fantazomaste
k theloume na milisoume k na mas akousei kapios
me agapi
san na eimaste mwra
me storgi
kai katanoisi
alla kanenas de mporei

gt oli exoun tin idia anagki


oi perissoteroi krivonte
k krivoun kala

fovountai
k tremoun
na agapisoun k na oneireutoun
k istera otan gerasoun
sta girokomia,
trwgontas ta glyka apo tous siggeneis twn gerwn t diplanou dwmatiou
i kataligoun se ena kanape me gemato tsigara to tasaki k na klaine
epidi de tous episkeptontai ta paidia tous
i epidi de einai omorfoi opws sta niata tous
kai to tasaki 5 meres gemato xwris na adeiastei..
oloi exoume ena iparkiako provlima
i glwssa de mas kanei ksexwristous oute monadikous
mas kanei idious
gi auto de milame
afou mas exei meinei i skepsi as katargisoume kathe ti pragmatiko
estw k gia mia stigmi na niwsoume eleutheroi
ki opws ta fantasmata tha vlepoume to eauto mas sto kathrefti
k san gries tha vazoume portokali kokkinadi
gia na dwsoume xrwma sti zwi mas...
apla epidi tremoume na oneireutoume...
tremoume na doume ton allo sta matia kai na tou xamogelasoume
tremoume na niwsoume katwteroi apo to dipla mas
tremoume na pei kati o dipla kalitero apo mas
sauto eimaste prwtoi
sto na zisoume. teleuteoi
arketa polylogisa''

και μετα το ρολοι θα δειχνει 3 η ωρα το πρωι...
η σχεση μου με το ρολοι για καπιες ωρες εδωσε τοπο σε συναρμολογημενες σκεψεις,παντα σε ετοιμοτητα....
τωρα ομως ειναι ωρα για υπνο....

ελευθερη πτωση

σε ενα μπαρ γινοταν διαγωνισμος μπυρας.
οποιος επινε τη μπυρα πιο γρηγορα απο ολο το μπουκαλι θα κερδιζε μια ελευθερη πτωση.
κερδισε ενας νεαρος ο οποιος ήταν για διακοπες .
πανυγηρισε τη νικη του πινοντας αδιακοπα μπυρες,τρωγοντας ολα του τα λεφτα
φωναζοντας πως ειναι ο βασιλιας του μπαρ..
πως ειναι ελευθερος.
Τη επομενη μερα πηγε για το βραβειο του.
μια ελευθερη πτωση απο ενα πολυ πολυ ψηλο βραχο.
η πτωση κανονικα στοιχιζε 70 ευρω αλλα αυτος τη κερδισε.
με ολο τον ενθουσιασμο ζωνεται τα σκοινια και βουταει στο κενο.
η πτωση ηταν αχαλινωτη και οι κραυγες ηδονης του πολυ δυνατες.
σκαει στο νερο...
τον τραβανε εξω και ηταν νεκρος.
Κερδισε μια πτωση..ΕΛΕΥΘΕΡΗ και ΚΡΥΑ.
ΚΕΡΔΙΣΕ..
ΠΛΗΡΩΣΕ
ΗΠΙΕ
ΠΕΤΑΞΕ
ΤΕΛΟΣ

kalo kalokairi

...τα φιδια σφυριζουν επιθετικα εξω απο τη πολη
σημαινοντας την εικονα της.
Σου φωναζουν να μπεις σε αυτη,μεταμορφωμενα σε καλλιγραμμες γυναικες
που με τα σαλια τους σε καλουν να γευτεις τα βρωμερα φιλια τους..
σσσσσσσσσσσσσσσσσσ......σφυριζουν..
ΓΕΨΟΥ ΤΑ .
καλως ηρθες λοιπον στη γη μας.
Δε θα σε βαλουμε να ορκιστεις σε σατανικους ορκους..
Μονο γεψου το γλυκο αυτο,ποτο της ευτυχιας..
Λεφταααα!!!!!!!!
Των φρικιων τη ψυχη πουλα με ευκολια.
Καλως ήρθες λοιπον στη πολη μας που οπου τα φρικια κλαινε δυστυχισμενα.
Σε αυτη τη πολη που η λεξη φρικιο δε ξερει απο που καταγεται..
Που ο θανατος τα αγοραζει ολα και καθεται και τα πινει ..Τα πεταει στον αερα.
Τα σκορπαει..
Φωτια και λαυρα να καψει αυτη τη πολη.
Ετσι κι αλιως τα ερπετα την φοβουνται,αλλα ξερουν και ελισσονται.
Η μαχη με τη φωτια τα κανει ακροβατες.
Σσσσσσσσ ...... σφυριζουν
Και το σοου βλεπει τη φωτια να ριμαζει τη πολη..Και αρχιζει η μουσικη..
Και ο ουρανος γινεται ΚΟκκινος..κοκκινος..κοκκινος...
Και τα φιδια ακομα σσσσσσσσφυριζουν.
ΚΑΙ αλλαζουν δερμα,γινονται κι αυτα κοκκινα.

Γεψου τα φιλια τους.

αγαπη μου,τι να πουμε οταν τα λογια μας εχουν επισκιασει..

Θελω να μου φωναξεις,να μου παρεις την ανασα.Κοψτην μου.Κανε μου ερωτα και σκοτωσε με μετα.Θελω να με ριξεις σε ενα καλαθι και να με πεταξεις στο σκοτεινο βυθο.Το βαρος μου ειναι τοσο μεγαλο που θα βουλιαξω αμεσως.

ετσι στα μυστικα και στα ψεματα,σκοτωσε με και κανε με δικη σου.Χρειαζομαι ενα οραμα,μια ελπιδα ενα λογο για να συνεχισω.Το βρισκω στο πρωτο σου βλεμμα,στην ηρεμια σου που σε αυτην εγω ηρεμουσα.Ομως οι εικονες του κομματιασμενου χοιρινου στο τραπεζι με τις μυγες να το γυροφερνουν ,μπλεκεται αναμεσα.Δε φταις εσυ.Μακαρι να μουν ενα διαβολακι,ενα ξωτικο,να τρυπωνω μεσα σου και να σε αναταρασσω,να με βλεπεις,να με ψαχνεις.Ομως θα σου προκαλουσα φοβο.Καλυτερα να ημουν θαλασσα,γιατι τα δακρυα στερεψανε.Ετσι θα ερχοσουν στην ακτη μου και θα με εβλεπες,θα σε αγκαλιαζα και θα εκανα τα κρυα μου νερα ζεστα ,για σενα,για να με κολυμπησεις.Κλεινω τα ματια για λιγο..Θελω να κλαψω αλλα δε τρεχει δακρυ.Θελω να ουρλιαξω απ το πονο αλλα ειμαι ρομποτικα ακινητη.Το σαγαπω μια μονο λεξη.Γι αυτο σου λεω παρε τη ζωη μου,ειμαι ακριβως εδω.Παρε και το σαγαπω μου μαζι σου.Δε ξερει ο καθενας ποσο θα ζησει,αλλα παλι δε τον νιαζει να μη πει σαγαπω,το αφηνει να χανεται και δε λεγεται.Ετσι κι αλιως θα ναι παντα δικη μου η ζωη και δικο μου το σαγαπω.Ακομα κι αν το παρεις μονο εγω θα ξερω ποση ζωη εχω,μονο εγω θα ξερω ποσο σαγαπω.....................Βαλε φωτια,στα τερατα.

το βαρος μου ειναι τοσο μεγαλο που δε θα μπορω να τρεξω να σωθω.Θα καω.Απο τη ιδια τη ζωη.Τη ζωη μου.να προσεχεις , αγαπη μου.Αγαπη,να προσεχεις.

αν καποτε..

αν ποτε..

με κανεις να θελω να σηκωθω,

κανε με να πω..

κανε με να πληρωσω..

κανε με να καταλαβω ,

πως εισαι εκει για μενα..

''αφου δε υπαρχεtε , δε θα σας χασουμε ποτε..''

ΣΤΗ ζωή καλούμαστε να αντιμετωπισουμε πολλα ερωτηματα,που βαζουμε εμεις οι ιδιοι στον εαυτο μας.Καμια φορά δε ξερουμε ποση δυναμη κρυβουμε μεσα μας που δεν υπολογιζουμε.Καμια φορα το ποιο ευκολο ειναι να μην την χρησιμοποιουμε και δε βλεπουμε γυρω μας,περα απο τις πολυκατοικιες και τις αντενες, τι υπαρχει..περα απο τους δορυφορους και τα ξεχασμενα απο τους αστροναυτες αντικειμενα , τι ζωντανευει....

ενα απεραντο συμπαν ή ενα καλοφτιαγμενο σκηνικο για αστρονομους??

Μια εισαγωγη για σκεψεις σκορπιες ετοιμες μες τον πανικο τους να αντιμετωπισουν αλλες σκεψεις απο ουλες της ζωής.Ειναι απιστευτο πως η γλωσσα και οι εικονες συνδεουν το φαντασιακο μας με κατι που συνεχως ξεφευγει,το πραγματικο το οποιο διαταρασσει την ιδια του την πραγματικοτητα.

Το πιο δυσκολο πραγμα στη ζωή ειναι να φυγει απο αυτην ενα αγαπημενο σου προσωπο.Να κλεισει τα ματια και να κοιμηθει για παντα.Να ξερεις πως δε θα το ξαναδεις,δε θα το ξανακουσεις,δε θα του ξαναμιλησεις οσο ζεις,εκτος απο τη σκεψη σου,τα ονειρα σου ,την καρδια σου.Στο μυαλο δεν υπαρχουν κανονες θανατου.Η φαντασιωση και η επιθυμια δε σταματουν να αναπαραγονται ποτε.Κανεις δε μπορει να εμποδισει τη σκεψη μου και τις φαντασιωσεις μου...Η γλωσσα δεν κανει το ατομο μοναδικο αλλα για μενα ειναι το μεσο για να φωναξω πως η ζωή ειναι ωραια,ακομα κι οταν κλαιμε πανω απο το μνημα,η ζωη ειναι ομορφη ακομα και μεσα απο το θανατο.Ανθρωποι φευγουν ,ανθρωποι ερχονται,κοιμουνται και ξυπνουν,πεθαινουν και αλλοι γενιουνται...

Εχασα πολλα αγαπημενα προσωπα σε αυτη τη ζωη,που αγαπησα και μαγαπησανε.Για μενα κανενας δεν ''κοιμαται'',ολοι ειναι εδω , ολοι ακομα ζουν και αγωνιζονται να σπασουν τα καγκελα της δικιας τους μοναξιας.Ομως οταν συναντιομαστε στο μυαλο,στη σκεψη,σε μια φαντασιωση τραγουδαμε ''η αγαπη θα ρθει...με ενα ποδηλατο λευκο..''

...............η ΖΩΗ ειναι ωραια..Σαν μια λιμνη που γινεται ολο και πιο κοκκινη καθως ο ήλιος βυθιζεται το απογευμα μεσα της..Την βλεπω να μεταμορφωνεται σε πλακακια κοκκινα απο γρανιτη και χαιρομαι γτ θα μπορω να την περπατησω.Θα μαι θεος που θα μπορω να περπατησω πανω στο νερο ή απλα ενας μαγος?ΤΟ φαντασιακο μου μου λεει πως περπαταω πανω στο νερο ενω η πραγματικοτητα οτι κολυμπαω απλα σ'αυτην.Ποτε βουτηξα δε θυμαμαι.Εγω θυμαμαι τα πλακακια πανω απ το νερο....

Ακομα ΘΥΜΑΜΑΙ οτι ταξιδευα σε δαση με νεραιδες και τρεχουμενα νερα,γοργονες να πετουν ,με νανους με παραξενα καπελα,λοφους με τεραστια μανιταρια,σκουληκια πρασινα να τρωνε τα γερικα δεντρα και βαλτους με ωραια μυρωδια.Ομως η πραγματικοτητα ειναι πως αυτα τα δαση σκοτεινιασαν,οι νεραιδες δεν υπαρχουν,τα μανιταρια ειναι παρασιτα,οι νανοι με αγνοουν,τα σκουληκια δε τρωνε μονο δεντρα και οι βαλτοι βρωμανε.Ετσι λεει αυτη.Και αναρωτιεμαι ρεάλιστης ή ονειροπολος?ΕγΩ ΑΠΛΑ χαιρομαι αυτη τη σμιξη φαντασιακου,γλωσσας ,εικονας και αυτου του κατι που παντα διαφευγει και αναζητα τη ρηξη με τους ''φυσικους κανονες''.Ετσι και με τα αγαπημενα μου προσωπα που μου στερει ο κομπλεξικος θανατος.Εγω τα παιρνω αγκαλια με ολη μου την αγαπη και την αγαπη που ακομα θα ερθει,μαζι με τα ατομα που ζουν και κανουμε βολτες σε αυτα τα δαση..

σαν σημερα,πριν απο ενα χρονο

26 / 06/2008 εκλεισε τα ματια και αποκοιμηθηκε για παντα , ο Κυριακος ,22 ετων,αγαπημενος ναυαγος μαζι με μενα σε ομορφα και ασχημα ταξιδια..

αντιο Κυριακο,για παντα θα σαι ενα απο τα ομορφα δεντρα του νησιου αυτου που ναυαγησαμε.

Θα σε θυμομαστε.

Να περνας καλα..

απο κει που εισαι συνεχισε να μας βγαζεις τη γλωσσα...σε μας που ριχνουμε αλατι σε πληγες αλλονων και δε βλεπουμε τις δικες μας..σε μας που αξιζει να μας κοροιδεψεις..

ZERO CLOCK

Στη ζυγαριά του κεφαλιού μου , εβαλα την αξιοπρέπεια μου,ετσι απλα να δω αν κανει υγιεινή διατροφή , μήπως επαθε υποσιτισμό.Νομιζα πως θα την εβρισκα σε αθλια κατασταση,ομως τελικά ήταν σε καλή μορφή.με λίγη γυμναστική θα σφίξει και θα δυναμώσει..
Αυτη η ζυγαριά σήμερα τρίζει με το βαρος πολλων προιοντων.Θελει λαδι.Ολη μερα ζυγίζει και ζυγίζει και βγαζει τιμες για το καθενα.,Το μονο που δεν ζυγίζει,ειναΙ τον χρονο.
Σημερα ανεβηκαν οι τιμες..η κριση επηρεασε και τα αισθηματα.
Σημερα η αξιοπρεπεια,η τιμη,η αγαπη,ο νους,ο ερωτας,η υπομονη,η ηρεμια,το παθος,η καλοσυνη,η ευαισθησια,τα ονειρα...εχουν γινει πανακριβα..
Ακομα και η ζωή εχει γίνει πανακριβη/Για να ζήσω σήμερα πρεπει να βγάλω κάρτα μέλους ανθρώπινης ζωής..Ολοι πληρώνουν για να ζουν αλλα ολοι δεν αντεχουν να πεθανουν γι αυτα που πιστευουν.
Κι αναρωτιεμαι ξανα,οπως κανω σχεδον παντα , τι ειναι πιο σημαντικο στη ζωή που πληρώνεις..Να παλευεις για την αναγνωριση της αξιοπρεπειας σου ή να ζεις με το φοβο να χασεις τα αγαπημενα σου προσωπα..Ετσι κι αλιως και τα δυο ειναι πληρωμενα..Την πρωτη μας την καταπατουν με καθε τροπο,πρωτα απολα το κανουμε εμεις οι ιδιοι..και το δευτερο μας το κλεβει ο εγωισμος και ο θανατος.

Η λυση ειναι η απαλλοτροιωση?Τοτε ας κλεψουμε απ τα ραφια λιγη αξιοπρεπεια,λιγη αγαπη,λιγο ανθρωπισμο,αρκετο ερωτα και οτι περνει το ματι μας ,που πιστευουμε οτι χρειαζομαστε...ΑΑΑ να μη ξεχασουμε να παρουμε τη ζωή μαζι μας.
Με προσοχή ομως γιατι ο χωρος φρουρειτε απο καμερες , γυαλινα ματια και αδεσποτα λογια..και ενας δημιος σε μια εξεδρα να περιμενει..Και στη πλατεια της αγορας , τα ρολογια να δειχνουν ωρα μηδεν..γΙΑτι ο χρονος δε μετρα τιμες κι αισθηματα, απλα δε ζυγίζει τιποτα,ειναι ο συνομοτης του δημαρχου και η αιτια που ο δημιος τριβει τα χερια του.
Αγαπαω ομως εγώ..αγαπαω και τρεμω τη ωρα και τη στιγμή που θα πρεπει να πληρωσω.Δε εχω χρημα για ξοδεμα,ισα ισα για να ζησω..Ομως εγω κανω το χρονο φιλο μου,ετσι απο συμφερον και του πουλαω παραμυθια..γιατι απλα δε εχω αγαπη για να πουλησω και να παρω ανταλλαγμα ''ενα ψωμι και ΕΛΑΧΙΣΤΟ νερο''.πΕΙΤΕ ΜΕ ΑΧΑΡΙΣΤΗ.δε δουλευω για ψιχουλα.ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΔΟΥλΈΥΩ για τα αισθηματα μου και ημων .θελω να καλλιεργω εγω την τροφη μου,μα ουτε χωμα μου αφησαν οι αρχες.
Θελω να αγαπω απλα ,ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ και χωρις να δινω ΕΞΗΓΗΣΗ για το περιεχομενο του ονειρου μου..Ευπροσδεκτος ειναι αυτος που γουσταρει να ανεβει στο αεροστατο μου,ΧΩΡΙς το φοβο να πεσει ,να τρυπησει το καλαθι 'η η φωτια στη μεση να καψει τα σκοινια.Αυτος που φοβαται δε ξερει να πεταει..Αν πεσω,επεσα.
Πλεον τα αισθηματα μας εχουν γινει απο φρεσκα προιοντα ,σε κατεψυγμενα..Εκτος απο απαλλοτροιωση ας τα καψουμε,να εκραγουν τα ψυγεια και ο παγος να λιωνει στη μεση του δρομου μεσα στο καμινι του καλοκαιριου..

Τωρα παω να λαδωσω τη ζυγαρια μου.Εχω ακομα δουλεια,Μου χει σπασει τα νευρα..

σιωπηλή κραυγή

αναρωτιέμαι , αφου η αγαπη λεγεται αγαπη, γιατί να ποναει τοσο μερικές φορές..

πως ο πονος , μετατρέπεται σε πόνο ωρίμανσης..

πως ο πονος ενος τραυματος, ή μιας μεγάλης πληγής να γίνεται μασκα στο προσωπο για καμουφλαζ..

οταν πονας και ενω θελεις να ουρλιάξεις , καταπινεις και καταπινεις για να φανεις δυνατος..αραγε αυτο σε κανει να ξεχνας τον πόνο? η απλα να τον κανεις χειροτερο οταν ξεμενεις μονος σου..

μήπως ο πονος εχει χιλιάδες ερωτηματικα???? ή απλα είναι η απαντηση στο δικο σου μεγάλο ερωτημα....

....και αναρωτιεμαι , ποτε ο πονος της ωριμανσης , μετατρεπεται σε πονο οδύνης..

και πως η οδυνη γινεται προσωπο ,κοκκινο , πρισμενο, ετοιμο να εκραγει..

ή μηπως ειναι ενας κυκλος ,που οσο καταπινεις και αναπνεεις ,ειναι σαν ανεμος που χορευει το κριθαρι...(?)

ή απλα ενα ποιημα που μένει χωρίς τελος ...... (?)

γραμμες ..κλωστές

Ρισκα ζωής , μα τιποτα δε μενει..σε μια σανιδα επιβίωσης.

Κρατιεμαι,μα βουλιάζω στην απεραντοσύνη των ματιών σου.

Αλήθειες για αγάπες παλιες , που καμια δε με ταξιδεψε ,

σε κόσμους που εγώ ήθελα.

Συνεχίζω , ομως κουραστηκα να πιστευω, σε ταξιδια για ξεχωριστους κοσμους,

που κανενα δεν υπάρχει γιατί τα ανατίναξα.

Σκέψεις που χωράνε μόνο σε γυάλες με χρυσόψαρα,

θύμησες που περνάνε απο τη τρύπα βελονιου..

μα το χρυσοψαρο γινεται σκυλοψαρο και με καταβροχθίζει

και το βελονι γίνεται αδράχτι και με ρίχνει αναισθητη..

της γης οι κολασμενοι

ρατσισμος και μεταναστες...για τους περισσοτερους ελληνες αυτα πανε μαζι..
δυο λεξεις παντρεμένες..
Δεν εχουμε αυταπατες..Δε θελω να βάλω ολους τους ελληνες σε ενα τσουβάλι,αλλα θα το γενικευσω το θέμα..Οι έλληνες ήταν ανεκαθεν ρατσιστες,απο τ καιρο που φοβιζαν τα παιδιά τους με τη φιγουρα του γυφτου. Ο γυφτος ο κακος και ο γραβατωμενος ο πιο εξυπνος.Απο τοτε που βλεπουν τον εαυτο τους ανωτερο απο καθε ασιατη , αλβανο , αφρικανο ή μωαμεθανο.Απο τοτε που κράτος , κοινωνια και εκκλησια απομονωσε αυτους τους ανθρωπους , με τη δικαιολογία της απειλής και του φόβου , σε συγχρονα στρατοπεδα συγκεντρωσης.




.Οι έλληνες δεν ειναι ρατσιστες με τον ιδιο τροπο που δεν εκαναν ποτε επεκτατικους πολεμους , με τον ιδιο τροπο που στελνουνε το στρατο τους στη βοσνια , στο κοσσοβο,στο αφγανισταν ,στο λιβανο ''για την ειρηνη ,τη δικαιοσυνη και τη δημοκρατια''Δηλαδη με το τροπο της ξεδιαντροπιας και του ψεματος.Πισω απο αυτο το ψεμα,η πραγματικοτητα λεει αλλα:με ιδιαιτερη ενταση τα τελευταια 15 χρονια, το ελληνικο κρατος και η κοινωνικη πλειοψηφία διαπρεπουν σε ενα μοναδικο σπορ..τη λεηλασια ζωων,σωματων και σχεσεων..Μεσα κι εξω απο τα συνορα.Οσο και οπως τους παιρνει.Περισσοτερη εκμεταλλευση εργασιας , περισσοτερα κέρδη.Ο καθενας για την παρτη του και ολοι μαζι για το ''εθνικο συμφερον'' και για την μαρτυρικη ΄''πατριδα''.

Ιουλιος 2004..τα παλλικαρια της Αμαρυνθου βγαινουν για να πανηγυρισουν για euro ντυμενα στο εθνικο λάβαρο.Μαζι του και ελληναραδες απ ακρη σακρη αυτης ης χώρας διασταυρώνουν την επιθετικοτητα τους.''ειναι βαριά η μαλαπερδα του τσολιά''
τοσο βαρια , τοσο οσο χρειαζεται για να χουν την υσηχία τους, να τα κονομανε , νΑ ΓΑΜΑΝΕ και να ξεμπερδευουνε.

''ειμαστε πολιτες μια χωρας,οπου αναπτυχθηκαν ευγενικα ιδεωδη.Δε μπορει να τα αμαυρώνουν μερικοι,οι οποιοι ειναι εξω απο τις μεγαλες ηθικες αρχες αυτης της κοινωνιας...''' 2/11 προεδρος της δημοκρατιας..

μηπως γι αυτους μιλαει?λεω μηπως?
ΜΑ ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑς ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ?ΜΑ ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ?
ΜΗΠΩΣ ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝΕ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ?
ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥ ΜΑς ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ?
ΜΗΠΩς ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΥΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ ΜΙΛΑΝΕ??

Δε φταιει ο μεταναστης γιατι εσυ εχασες τη δουλεια σου..
Ολοι ειμαστε αναλΩσιμοι ανθρωποι στον βωμο του κεφαλαιου.
μεταναστες και ρατσισμος..δυο λεξεις παντρεμενες.

ειναι ανθρωποι που πηραν το δρομο στα σοβαρα ..στον δρομο...
ειναι ανθρωποι που εκαναν την κολαση να μοιαζει με θερετρο..γιατι στη κολαση ζουν.
ανθρωποι που δεν εχουν πατριδα ,πατριδα τους η γη.
κι ακομα στην πατριδα τους τη γη , ειναι οι κολασμενοι...

Τασσομαι με αυτους που αναγνωριζουν τον εαυτο τους απο την απεναντι μερια των αφεντικων,το ταξικο συμφερον αυτων που τιποτα δε εχουν να χασουν απο την υποτιμιση,την εκμεταλλευση και τη ''σφαγη''των αδελφων μας καθε φυλής , φυλου , θρησκειας,χρωματος .Παρα μονο να χασουν..

δε ειμαι ελληνιδα , ειμαι απο σαρκα , χωμα και νερο...

ΑΝΘΡΩΠΟς

πολυμορφικη οδυνη

σε μια γωνια σε ενα τοιχο καθως περπατουσα , ειδα γραμμενο με μαυρα γραμματα ''αγαπησε την πολυμορφικη σου οδυνη '' και ειπα να την ψαξω μεσα μου και να της πω δυο λογακια..Οταν το ειδα, τυχαια, το σκευτομουν ολη μερα .Κι αυτο ηταν πολυ ομορφο..ειδικα γι αυτον που το εγραψε.επιασε χωρο η μπογια του!!!!!!!!

φοβασαι , καθως γυρνας την πλατη..σπαρταρας σαν εμβρυο.Γυρνας την πλατη στο μονο πραμα που σε υποστηρίζει σαν ανθρωπο.ΦΟβασαι να απλωθουν αΥλακια στο προσωπο σου απο τα δακρυα.Να φοβασαι αυτους που κλαινε , ανθρωπακι , γιατι τα δακρυΑ γινονται χειμμαροι , ποταμια και δε σταματουν μπροστα σε κανενα εμποδιο.Να φοβάσαι αυτους που κλαινε και οχι τα δάκρυα.

Αλλαζεις προσωπο , καθως παιρνεις ενα φιλι , ΚΑΘΩς σε αγκαλιαζει ο ερωτας.Οι στιγμες δε ειναι δολοφονοι , αλλα το ονομα που τους δινουμε.Οι στιγμες γινονται σκιες μολις τους δωσεις ενα καθρευτη.Μην με αναγκαζεις να δινω ονοματα , επειδη εσυ φοβάσαι ακομα και τη σκιά σου.Και ναι με αναγκαζεις γιατι ζεις μεσα μου κι εγω πρεπει να σε αγαπω , ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΔΕ ΤΟ ΚΑΝΩ δε παω μπροστα.Κι εγω θελω να προχωρησω..ΜΕΙΝΕ ΜΕΣΑ μΟΥ , πολυμορφικη μου οδυνη , με τα χιλια προσωπα σου...Αλλα μην με πειραζεις..

Οι σκεψεις ειναι σαν την καταμετρηση των ψήφων στο τελος εκλογων.Και τα αισθηματα ,το εκλογικο σωμα , καποτε ανιαρα , που ψηφιζουν απο συνηθεια και αλλα ζωντανοι ψηφοφοροι νεοι υποστηρικτες ενος κομματος.

Μην με φοβασαι οταν κλαιω, ασε με.απλα αγκαλιασε με.Αλλα μηπως πρεπει να πληρωσω για μια αγκαλια?ΣΗΜΕΡΑ ακομα και τον ηλιο να κοιταξεις πρεπει να πληρωσεις.

'' ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΚΗ ΟΔΥΝΗ '' ενα ονομα παγος στην καρδια..βαφτισμενη λαθος. Αλλα ετσι κι αλιως ολα ειναι κρυα , τελικα . οΠΩς Η ΣΙΩΠΗ , που εγω δε την θεωρω χρυσος...Κι απ την αλλη , ποιος ειπε πως ο χρυσος ειναι ενα ζεστο , πλουσιο χρωμα?Γιατι να παραπεμπει στην ευτυχια?

Γιατι το μαυρο να ναι το χρωμα της δυστυχιας?

Οδυνη μου , εγω σε βαφω με ολα τα χρωματα,εκμεταλλευομενη το ''πολυμορφικο '' σου ονομα γιατι δικος μου ειναι ο καμβας , δικα μου ειναι τα πινελα..

γέλα τζόκερ , γέλα..

γέλα καθώς περνάς ανάμεσα στους τακτοποιημένους ανθρώπους.

γελα με αυτό το γέλιο που τρυπάει τον εγκέφαλο.τρύπα μας ,τα μυαλα.Ενα γέλιο που σπείρει φόβο,πανικο και σε κάποιους πονοκέφαλο.

Σε κτυπουν κι εσύ γελας ,σε κλεβουν εσυ γελας,κλεβεις κι εσυ γελας,σκοτωνεις και γελας..συνεχεια γελας..Ομως στα αλήθεια γελάς?Θεωρείς τον εαυτό σου αστείο?Γι αυτό γελάς?αραγε πως θα εισαι σοβαρός..Οταν βάφεσαι στον καθρευτη , γελάς? οταν εισαι μόνος?Οταν κανεις μπάνιο? οταν ονειρευεσαι?

αν μπορουσα να σε ειχα μπροστά μου,τώρα που ακουω το γέλιο σου , θα σου εδινα μια χαστουκιαααα...και μετα θα γελουσα για καμια ώρα...μεταδοτικε τυπε..θα θελα να πινα ένα καφε μαζί σου..

βαφεις το πρόσωπο σου για να μην αποκαλύψεις ποιος είσαι..ΧΑΧΑ..αν ζούσες εδώ που είμαι εγώ , θα σε κυνηγούσαν , γιατί κρύβεις την ταυτότητα σου!!!μόνο που εσύ , δε φοράς κουκούλα!!ενα ελαφρυντικό!Πίσω απο το ασπρο χρώμα , μόνο εσύ ξέρεις ποιος είσαι..ασε μας εμας απλά να αναρωτιόμαστε..αν μαθουμε,ίσως να πάψεις να γελάς ετσι.

Αναρωτιέμαι γιατί πάντα τα παιδιά να ναι με τους καλούς ,τους σωτήρες..αυτους που παρουσιαζονται πάντα με χαμογελο,με ευγενια,με θέληση και αστειρευτο θαρρος να σώζουν πάντα αυτους που χρειάζονται βοηθεια..Θα μου πεις παιδια είναι, με ποιον να είναι?με τους κακούς?Αλλά γτ να ορίζονται ετσι οι κακοι?Ποιος θα σκευτεί τον τζοκερ,οταν πάψει να γελά?

..................................

αραγε τι σκευτεσαι τώρα?

γελα ..τζοκερ..γελα ελευθερα..

κάνε τα κόλπα σου,βαλε φωτιά , κατέστρεψε κτιρια , σπειρε πανικο.

Θα ξέρουμε οτι εσυ τα έκανες,απο το γέλιο σου.Επίσης , ξέρουμε οτι ποτέ δε θα πιαστείς απο τους φύλακες του νόμου.Πρόσεχε όμως.Σε αυτη τη κοινωνια δεν αντεχουν αυτους που γελουν.Μισουν το γέλιο.Προτιμουν αυτους που δε μιλουν,που καθονται ολη μερα στον καναπέ και τρώνε.Περιμενουν ολοι εναν budman i enan spiderman να ρθει να τους σώσει.Γι αυτό γέλα ..τζοκερ..γέλα..Γέλα για εμας,που γελάμε αλλά το γέλιο μας δε είναι τόσο δυνατό οσο το δικό σου.Πολλές οι νυχτερίδες που κρέμονται απο τα κτίρια,μην τις φοβάσαι...Δε γίνονται bαdman.O bαdman plagiase me to robin..Και ο σπαιτερμαν μπλέχτηκε στον ιστό του.Εισαι ελευθερος να λεηλατήσεις ΑΥΤΑ που κουρέλια κάνουν τα όνειρα σου....Γελα καθως περνας ανάμεσα στους τακτοποιημένους.

τρύπα μας τα μυαλά..

Τ Ε Λ Ο Σ (?) ( ! )

Για το τέλος γράφτηκαν πολλές θεωρίες,τραγούδια,ποιήματα..
Ομως κάποια πράγματα μονο τέλος δεν εχουν..καποια διαρκούν για να μας κανουν να αγαπαμε το τέλος...

Μιλάω για τους δρόμους ,τους ατελειωτους που διανύει πέρα απο σύνορα και πινακίδες ,ένας ανθρωπος για ένα κομμάτι ψωμί.

για τα ατελειωτα και αυξανομενα συγχρονα στρατοπεδα συγκέντρωσης

για την υπομονη των εργατων στα ορυχεια

για τα σπαστικα ρολογια στα χερια μας

για τα εκνευριστικα κινητα στις τζεπες μας

για την σαρκοφάγα πιστωτική στη τσάντα

για τα λαμογια τις ασφαλιστικες

γιαυτους που πατουν επι πτωμάτων

γι αυτους που φορουν στολή

για τα ζομπι

για τα γουρουνια

για την γρίπη των χοιρων

για την ''κριση΄''

για τα χαπια

για τα μεμονομένα περιστατικά

...για τις τράπεζες

για τα σοφρονιστικα κολαστήρια

για την συγχρονη δικιά τους δημοκρατια

για τα ατελειωτα τσιγάρα ενος ποινικού κρατουμενου

για τα σπασμενα ονειρα

για τα χαμογελα καθημερινης υποκρισιας

για τις συνεχομενες καταγεγραμμένες κινήσεις μας

για τον χαμενο μας χρονο

για το χαμενο μας χωρο..

για αυτους που γκρεμιζουν καθε μερα την αξιοπρεπεια μου

γι αυτους που με κανουν να βρίζω την ανθρωπινη μου ρατσα

για τους αθώους δήμιους και για τους ''ενοχους'' νεκρους.........

για τον θάνατο...



γι αυτά μιλάω...

όμως και κατι αλλο δεν εχει τέλος και αυτο με κάνει χαρούμενη..

μιλάω για το αίσθημα της ελευθεριας

για την όψη και την εικόνα της..για τα όλα της..

τώρα πια δε εχουν τέλος τα όνειρα..

δε εχουν τέλος οι μνήμες.



Γιατι μπορεί το τέλος να ναι μαγεία ,όπως είπε και κάποιος φίλος , αλλά ρε φίλε , πιο μαγεία είναι η πορεία προς αυτο..

σε κάνει να αγαπάς τη ζωή,κάτι που κάποιοι σήμερα σε βάζουν να αγαπάς το τέλος σου.

ενα πρωί θα ανοίξω την πόρτα

και θα βγώ στους δρόμους

όπως και χτες.

και δεν θα συλλογιέμαι παρά

ένα κομμάτι απο τη θάλασσα

-αυτό που μου άφησαν-

και την πόλη..

την πόλη που τη σάπισαν

και τους φίλους μας που χάθηκαν..

ενυδρειο αγελάδων ... μετά απο καιρό

κάποιος με ρώτησε γιατί ενυδρειο αγελάδων??

Η αγελάδα είναι ένα καταδικασμένο ζώο.Ποτέ δε είναι ελευθερο.Η μοίρα αυτού του ζώου είναι να καταλήξει πολτοποιήμενο στο στομάχι ενός απο μας. εκτρέφετε σε μάντρες και σε μάζες αγελάδων με στάμπες και αριθμό , έτοιμες για σφαγη. Οι περισσότερες απο αυτές θα ονειρευονταν να ήταν ψάρια στη θάλασσα , να κολυμπούν δίπλα στα δελφίνια και να διανύουν τεράστιες αποστάσεις.Αλλά ακόμα και η θάλασσα κρύβει κινδύνους γι αυτό το καταδικασμένο ζώο.Αγελάδα στη θάλασσα (!) κίνδυνος,παράξενο πράγμα,αδιανόητο.Και θα την ψαρέψουν γι αυτό.γιατί είναι κάτι κόντρα στους κανόνες του μυαλού.κόντρα στο ''έτσι είναι τα πράματα''.......... 'η θα τη φάει κάποιος καρχαρίας , όπως και στη γη.

Εστω και σε ένα ενυδρείο..Εκεί μέσα τα ψάρια είναι για διακόσμηση,για να τα βλέπουν οι τουρίστες και να λένε για τα όμορφα χρωματιστά ψάρια.Στο ενυδρείο φιλοξενούνται όλων των ειδών ψάρια.....ακόμα και κροκοδειλοι,πιγκουινοι σε γυάλες .Αν μπει η αγελάδα σε αυτ0 θα φύγει για λίγο απο το σιγουρο θάνατο και θα μπει στη γυάλα..Αυτή μπορει να ταν μια σκέψη , μιας απο τις εκατομύρια αγελάδες που είναι στα σφαγεια ,του σύγχρονου αυξανομενου κρεατοφάγου καπιταλισμού. ''Παρά εδώ , καλύτερα σε ενυδρείο''

Ετσι ονομασα το ιστολογιο μου ''ενειδριο αγελαδων'' γιατι ταυτισα την αγελαδα με τον κόσμο.

Καταδικασμένη να μην είναι ελευθερη..

Μπορει αυτη η σκεψη και η ταυτιση που έκανα να μην είναι και τόσο δυνατη αλλα, εμΕνα μου αρεσουν οι ταυτίσεις!!!!...θα μπορουσα να ελεγα χιλιαδες αλλα λογια,θα μπορουσα να το αναλύσω πολυ. μενω στο θα μπορουσα......................ίσως να ήταν μια φράση που μου αρεσε!

ΑΔΕΙΟΚΛΕΙΔΩΜΕΝΟ

Παράξενο....παράξενο πως καταλήγουν τα πράγματα στη ζωή..
ποτέ δε ξέρεις τι θα συμβεί απο τη μια στιγμή στην άλλη.

και να που είσαι εδώ.Το μικρό εκείνο αγόρι που έτρεχε στο σπίτι με τα λασπωμένα παπούτσια του.

Και τώρα είσαι πια μεγάλος.Σωστός άντρας.

Δε μπορώ όμως να σε δω πια.Κλειδώθηκες σε ένα αδειο δωμάτιο,που για σένα είναι πλήρες.

ΈΝΑ δωμάτιο γεμάτο τετραγωνισμενα πραγματα... κουτιά. ΤΟΙΧΟΙ,ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ,ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ.

Παράξενο πλάσμα και ο άνθρωπος.Στους αιώνες έφτιαξε αξιοθαυμαστα πράγματα για την διευκολυνσή του και για την ποιοτητα της ζωής του. γιατί ομως εφτιαξε εχθρους ,και κατι που να χει πολλαπλες ιδιοτητες και να τον επισκιάζει.....? Ομως σήμερα γιατί καταργεί όλους του τους φυσικούς κανόνες , ενώ το ξέρει οτι το κάνει.....?. Δε μπορει να γνωρίσει τον εαυτό του, γιατί αλλάζει συνέχεια.Δεν αντικρίζει παρα μόνο τη σκιά του εκάστοτε εαυτου του.Φευγαλέες ματιές αυτού που νομίζουμε οτι είμαστε.

Βγες απο αυτο το δωμάτιο..Ας ξαναπαίξουμε στις αυλές, να λερωθούμε , να νιώσουμε τη γη.

Να φωνάξουμε γι αυτό που μας κραταει μέσα και όχι να σωπαίνουμε επηδη τα είπαν αλλοι για εμας στην τηλεόραση.Ο Pawl Ester αναρωτήθηκε , γιατί πρέπει να οριοθετούμε τα πάντα και να τους δίνουμε ένα όνομα όταν η ψυχή μας είναι ένα κλειδωμένο δωμάτιο?Και ποιος έχει τα κλειδιά?Και η λύση είναι να εξσφανιστούμε?



Κάποιος πιο μεγάλος θα μας πει πως είναι της ηλικίας μας..αλλά βλέπω πως οι ηλικιακά μεγάλοι ,συμβουλευουν, να ζουμε χωρίς να το ψάχνουμε , αλλα καποιοι απο αυτους εχασαν τα κλειδια και ζητάνε διασώστες.Η λύση είναι να προσαρμοστούμε στο ''δωμάτιο''......?



Εγώ κατάλαβα πως όσο και να ψάχνεις λύσεις , τα γεγονότα σε ξεπερνάνε και δε τα χωράει ο νους σου..Το μόνο που σε κρατα δυνατό είναι η ευελιξία σου..

Αν δε μπορείς να βγείς , κοιτα έξω απο το παράθυρο....λυση ειν κ αυτή..

γράμμα στη μάνα

καλησπέρα

ελπιζω όταν πάρεις το γράμμα να μην προσπαθήσεις να μου απαντήσεις.

δε ξέρω γιατί αποφάσισα να σου γράψω.

ίσως απο αδυναμιά να μιλώ για σένα.
ποτέ δε είπα τη λέξη μάνα και να με ακούσεις.

τη φώναζα πάντα σε στιγμές φόβου.

ξέρεις κάτι δέσποινα?το γράμμα δημοσιευτηκε.το διαβάζουν κι άλλοι ,γι αυτό μην φτιάχνεσε,δε σε βλέπει κανένας.δε είναι οπτικό το θέμα.είναι για μένα.για τους γύρω μου.Εμένα βλέπουν.Μακάρι να υπήρχε και ασύρματο δίκτυο στον δικό σας κόσμο.

Τότε θα ισοπεδώναμε και αυτό το χώρο όπως κάναμε και με τις ζωές μας.Που τις αφήσαμε σε χέρια αλλονών.

εδώ τώρα πια οι άνθρωποι ζουν σε κοπάδια.σε φυλακές.

γιατί?κανένα δε είχα ανάγκη στη ζωή μου.το παιζα νταής.

γιατι μια λέξη να καθορίζει ένα πρόσωπο?

δε σε θυμάμαι στη γη , αλλα σε φαντάζομαι στον ουρανό.

'οπως κάνουν τα δέντρα στη γη.απλώνουν τις ρίζες τους και εκτινάζονται ψηλά.
Εκεί που πιστευουν πως δε θα τα φτάσει κανένας.
Ώσπου έρχεται κάποιος και τα κόβει.

Μια θολή εικόνα πράσινων ματιών με κάνει να θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια.

Δε θυμάμαι πολλά που έπαιζα στις γειτονιές,που ήμουν παιδί.

οτι μου λένε θυμάμαι.

δε ξέρω αν είναι καλό ή κακό

αν μου είναι χρήσιμο να προχωραω μπροστά,για άλλο ένα βήμα,άλλη μια κατηφόρα.

εσύ κατι ξέρεις.Εσύ με γέννησες αλλά δε είμαι σίγουρη αν ήμουν δικιά σου ποτέ ή δικιά τους.

με φέρατε στο κόσμο,εσύ έφυγες και κάποιος άλλος σε κάλεσε για δικούς του λόγους.Η επιλογή του ,ήταν αυτή που με έκανε να είμαι εγώ.
Εγώ.

Σε βλέπω χωρίς να σε ξέρω.
Μια γυναικεία μορφή στα όνειρα μου,στο δρόμο,στη σχολή.

Πάντα είσαι εκεί.
Μπορεί να ταν όλα πολύ διαφορετικά αν ήσουν και σωματικά εδω..μπορεί να μουν η ίδια ..

σε ευχαριστώ που μου πότισες για λίγο το γάλα σου.
Το νιώθω ακόμα πηκτό μέσα μου.

κάτι έμαθα απο σένα αν και δε σε θυμάμαι.δε σε ξέρω.

φωτογραφίες ορίζουν την ύπαρξη σου στη ζωή μου.

18 χρόνια πέρασαν κι εσυ δε γέρασες.περιπλανιέσε ήσυχη.

μην ανυσηχείς για μένα που είμαι ανησυχη.
Είμαι καλά με αυτά ,που πιστευω.
Παλευω να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου.

είμαι εδώ και ροκανίζω τα κάγκελα που με έβαλαν να ζω μέσα.

....που παίζω με τη φωτιά .παιζω τώρα ,γιατί τωρα ζω τα χρόνια μου.
Γύρω μου άνθρωποι ποντίκια,άνθρωποι λύκοι,
κάποιοι κρύβονται σε υπονόμους
κάποιοι επιτίθονται απο άμυνα
κάποιοι πεθαίνουν απο ανημποριά
κάποιοι ζουν πεθαίνοντας.
 

Εγώ,κρύβομαι στο κάδο που μόλις αναποδογύρισα .

Περνούν απο δίπλα μου και ακόμα να με ανακαλύψουν.

αν ποτέ με πιάσουν σου το ξαναλέω μην ανυσηχείς.

θα εξακολουθώ να μαι ανήσυχη.

οταν ερθω να σε βρω τότε θα αναπαυθώ κι εγώ.

θέλω να σου πω πολλά..αλλά θα στα πω όταν σε δω.

να περνάς καλά κει πάνω.κει κάτω και παντού..

........................ ακούγονται ήχοι φιλιών καθώς άρχισε να βρέχει.σε λιγο θα σκοτείνιασει στο κρεμαστο κήπο.Είναι όλα ήσυχα στον κήπο.όλα όμορφα τη μέρα.ακόμα κι οταν βρέχει.

Τη νύχτα όμως σαν αποκοιμηθείς απλώνεις τα χέρια να σε βοηθήσουν αγγέλοι , καθώς στοιχειωμένες σκιές προσπαθούν να σε αγγίξουν.Στη κορυφή της νύχτας τα ζωα ουρλιάζουν.Στη κορυφή της νύχτας , περπατώντας στο όνειρο.

Στο κρεμαστό κήπο κανείς δε κλείνει μάτι , κανείς δε μιλά όσο το σκοτάδι απλώνει τα πλοκάμια του.Εγώ αποκοιμήθηκα για λιγο. Και τοτε πτώση ,πεφτω , πέφτω , πέφτω ....

Πτώση μέσα σε τοίχους , σε ρολόγια , τσάντες , σε τσιμέντο , σε κοπριά , σε πατατάκια , σε τουαλέτες , σε μάζες ανθρώπων ...

Πτώση έξω απο τον ουρανό.Κάθώς πέφτω καλύπτω το πρόσωπο μου..Τα ουρλιαχτά των ζώων ακούγονται ακόμα απο τον κρεμαστό κήπο.

Αναμνήσεις..

Μνήμες..΄

Άλλοτε τόσο ήσυχες και χαρούμενες και άλλοτε τόσο τολμηρές και λυπητερές.

Σε ενοχοποιούν,,σε δοκιμάζουν,σε κρεμάζουν , σε δείχνουν , σε τακτοποιούν , σε προσβάλλουν , σε ισοπεδώνουν , σε ησυχάζουν , σου ανάβουν φωτιά.Πρόσωπα υπαρκτά και πρόσωπα που καποτε υπήρξαν.Πρόσωπα που ζούσαν σε κρεμαστούς κήπους και ξαφνικά θυμήθηκαν , ενιωσαν , αφεθηκαν , μνημονευσαν , έκλεισαν τα μάτια και... έπεσαν έξω απο τον ουρανό...στην πραγματικότητα.Πήδηξαν έξω απο το χρόνο και έπεσαν ξανά μέσα στο ρολόι του.

πτώση,πτώση ανεξέλεγκτη.Πέφτω και νιώθω τον αέρα.Δε θέλω να νιώσω το προορισμο αν και ξέρω πως είναι αναπόφευκτο.Πέφτω χωρίς να βλέπω τον κήπο..Ακούω όμως τα ουρλιαχτά των ζώων καθώς πεθαίνουν ..........

στον κρεμαστό κήπο την νύχτα

που σου αλλάζει το παρελθόν , το μέλλον , το παρόν

και σου φορά μάσκα και μεταξωτά ρούχα..

και σε μεταμορφώνει.

Εγώ ακόμα πέφτω.περιμένω την αυγή για να κοιμηθώ ξανά....απο τη κούραση.

ζητας να σου πω κατι για την αγαπη μου για σενα?
δε μπορω να σου πω αγαπη μου γιατί είμαι πολυ μικρή.
Ποιος είναι τόσο μεγαλος για να δώσει ερμηνεία?
Δε ξέρω για εσάς.
Θα προσπαθήσω να βγάλω την ερμηνεία της καρδιάς μου.Μια πρόταση που θα μου έρθει μολις τώρα..
Δε μου αρέσει να αρχίσω με το ΄΄αγάπη είναι΄΄..είναι πολύ ρηχό.
..................καπιοιος να γραφει σε χαρτομαντηλα σαγαπω και να τα σκορπα.

Φαντασια.Που ειναι?ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ ΣΕ ΚΑΝΑ ΣΥΡΤΑΡΙ.


ΌΠΩς είπε και ο Νερούδα

περιστέρα της φαντασίας ,αλήτισσα,

που τις στερνές αγάπες προσανάβεις,

ψυχή του ανθού , της μουσικής , της λάμψης ,

περιστέρα της φαντασίας ,αλητισσα.

φωτια κι ατσαλι

υπάρχουν χιλιάδες μύθοι για δέντρα που μιλάνε , που έχουν χέρια και που περπατάνε.Δέντρα που μέσα στην βαθιά κουφάλα τους , έχουν καρδιά , μυαλό και αισθήματα.Δέντρα που ζουν σε πελώρια υγρά δάση και που καμιά φωτιά δε μπορεί να τα πιάσει.
Εγώ ,έχω ακούσει χιλιάδες τέτοιυς μύθους και για να ικανοποιήσω την παιδική μου περιέργεια που πάντα έκρυβα μέσα μου , ξεκίνησα μια κρυα βραδιά του δεκέμβρη ,να βρω αυτά τα δέντρα , να τα δω , να τους μιλήσω , να με σηκώσουν στους ώμους τους με τις ξύλινες χεράκλες τους.Για να μη καταλάβει κανένας το σκοπό μου , βγήκα έξω φορώντας τα καλά μου...
Χωρίς να το έχω καταλάβει και χωρίς να βλέπω το ρολόι για να καταγράφω την ώρα , μπήκα σε ένα δάσος πολύ ίδιο με τα άλλα. Τι περίμενα δηλαδή ? Ξωτικά και νεράιδες , τρεχούμενα νερά και μαγικές χρυσόσκονες? Δε ξέρω , μπορεί αυτό να περίμενα.
Περπατούσα μπροστά στο μονοπατάκι που ίσα φαινόταν.Ξαφνικά, άκουσα φωνές πίσω απο κάτι ομιχλώδες θάμνους.Προσπαθησα να καταλάβω απο που έρχονταν.Είδα κάτι σκιές και προχώρησα για να δω καλύτερα.Ξαφνικά αντίκρυσα ένα γκρίζο δέντρο με μεγάλα ατσαλινα χέρια και φύλλα απο μπετόν.Τώρα κατάλαβα γιατί καμιά φωτιά δε μπορεί να πιάσει αυτο το δέντρο.Μαζί του ήταν μια κοπέλα , κανονική κοπέλα , ντυμένη κι αυτή με τα καλά της . Κρύφτηκα σοκαρισμένη πίσω απο ένα βράχο για να ακούσω τι λένε.....
''πυρινα μάτια με κοιτάνε,μορφές που ρίχνουνε σκιές,πάνω στους δρόμους που περνάμε.Η μνήμη όλο πληγές..''ειπε το δέντρο με τρεμάμενη φωνή.
Το δέντρο άρπαξε τη κοπέλα με τα ατσάλινα του χέρια ,την έβαλε στους ώμους του και προχώρουσαν ,δε ήξερα που πάνε.Αυτή του έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.Τους ακολούθησα. Ξαφνικά κατέληξαν σε ένα γκρεμό.Σε μια αδιέξοδο.Κάτω στο γκρμό ήταν πολύ φωτεινά,εκθαμβωτικά φωτεινά.Ηταν φωτιά.Τεράστια φωτια.Φωτιά που ερχόταν καταπάνω μας σαν ενα καζάνι με ζεματιστό νερό.Ένιωσα μια απίστευτη ζέστη.Σε κλάσματα δευτερολέπτων ένα πλοκάμι απο τη φωτιά άρπαξε το ατσάλινο δέντρο και τη κοπέλα ,μέσα στο πύρινο γκρεμό . ΤΡΟΜΑΞΑ. σοκαριστηκα.
Τι να καιγόταν άραγε μέσα σε εκείνο το κρύο βράδυ του Δεκέμβρη?
Ακόμα να μάθω...
'Ετρεξα να φύγω.Ξαφνικά η περιέργεια μου με εγκατέληψε. Ο φόβος δε με άφηνε να πλησιάσω.Έφυγα χωρίς να με νοιάζει αν θα βρω το δρόμο για το γυρισμό.
Έγιναν όλα τόσο γρήγορα.
Κάποιοι μπορεί να με είπαν κάπως.Αυτοί που δε με πιστεψαν , τρελλή και αυτή που με πίστεψαν έστω και λίγο, με είπαν δειλή.
δε με νοιάζει.

Κατάλαβα όμως, ΟΤΙ κυνηγώντας τον μύθο μου είδα οτι όντος υπήρχε η φαντασία μου, αλλά οχι όπως την περίμενα. αυτή η κοπελιά μπορούσε να ήμουν εγώ. Ανακάλυψα τη δύναμη της φωτιάς..Μέρες παράξενες ,μέρες θαυμάσιες...Κατάλαβα πόσο εύκολο ένας κρύος παγερός χειμώνας , να γίνει πύρινη λέλαπα και να τους φάει όλους.Ακόμα και τις πιο θαραλλεες ψυχές . Η φωτιά είμαστε εμείς , μα και τα δέντρα.
Μήπως το δέντρο ήξερε για τη φωτιά?ήθελε να πέσει μέσα της?
Άραγε το ατσάλινο δέντρο με τα φύλλα απο μπετόν να ελιωσε απο τη φωτιά?Η μήπως εμεινε εκει στα βάθη του γκρεμου , κλαιγοντας για τη χαμένη του κρυφή του φίλη ?
Τα δέντρα έχουν τις ρίζες τους στη γη , αλλά εκτινάζονται στον ουρανό.

''στην αρχή ήταν οι σαυρες , η φωτιά και η σπηλιά, κι ένας σελάς που έβαφε τη λάσπη ξανθιά.οι εκρήξεις του σύμπαντος μας δώσαν καρδιά.Μα μαγιά ήταν το ατσαλι και ζυμάρι η φωτιά ''

αφιερωμενο στους συλληφθεντες της εξεγερσης του περασμένου δεκεμβρη

λευτερια..

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

''κράτος δικαίου,κράτος πρόνοιας και ισονομίας,κράτος αξιών''

για να υπάρξει κράτος πρέπει να υπάρχει σύνταγμα.Συνταγμα υπάρχει ψηφισμένο απο κάποιους πολιτικάντζες που κάποιοι φοβισμένοι τους ψήφισαν με τη σειρά τους.Νόμοι.Για τον ΑυγΟΥΣΤΟ Κοντ (για κάποιους πατέρα της κοινωνιολογίας)οι νόμοι βγαίνουν μέσα απο επαναλαμβανόμενα κοινωνικά φαινόμενα και γεγονότα.Για να φτιάξει νόμους συσχετίζει γεγονότα.Η σύγκριση και η ιστορία ήταν τα εργαλεία του για τα πειράματα της κοινωνιολογίας.Κι όλα αυτά τον 18ο αι. που η κοινωνία αντιμετωπιζόταν σαν μηχάνη.Ετσι η κοινωνία πήδηξε στον 19 ο αιώνα σε ενα ματαβατικο στάδιο,να γίνει ένας ζωντανός οργανισμός.
Σήμερα πηδήξαμε προς τα πίσω.Η κοινωνία ξαναγινε μηχανή.Κάνει τα πάντα,αλλα όταν χαλάσει,την πετάνε.Οι νόμοι σήμερα είναι περισσότερο ,πράξεις πανικού.Και όλα για χάρην της ασφάλειας των πολιτών.
Ο εγκλεισμός μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης,ο τρομονόμος,η παιδεία,το περιβάλλον,τα μέτρα για τους φυλακισμένους και να φτασουμε στα πιο πρόσφατα , η κουκούλα και η επίταξη απεργών-διαδηλωτών για λόγους εθνικής ασφαλειας , όλα αποτελούν μορφές έκτακτης νομοθεσίας , έκτακτης ανάγκης.Φασισμός εμφανίζεται στις κυβερνήσεις που δε δέχοντε ο κόσμος τους να αντιστέκετε και να φωνάζει. Σύμφωνα με την εξουσία , η ηλικία του ανθρώπου διαιρείται στην παιδικότητα και στην ενηλικίωση .Η εξουσία είναι η ενηλικίωση και μας λέει ότι για να βγούμε απο την παιδικότητα πρέπει να ποθήσουμε την ενηλικιωση , δηλαδή να γίνουμε κομμάτι της. ''ακολουθήστε τους κανόνες , παρατήστε τους συναισθηματισμούς και τις εξεγέρσεις , αποδεχθείτε την ύπαρξη μου , μην την αμφισβητείτε...'' επαναλαμβάνει η εξουσία , μέσα απο τον πικρό σκεπτικισμό των μεταμελημένων , που επιβεβαιώνουν την ήττα του διαφορετικού , μεσω των επιζήσαντων του ιστορικού ναυαγίου , που αντιμετωπίζουν το όνειρο να είμαστε καλύτεροι σαν συναισθηματική καρικατούρα.
Νόμοι και κανόνες,παντού.Νόμοι , που σε αυτόν τον αυξανόμενο , δολοφονικό καπιταλισμό , είναι τα όπλα της κυριαρχίας σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη , απέναντι σε όσους αντιστέκονται έμπρακτα.
Νόμος ποινικοποίησης της κουκούλας.Εδώ γελάμε.Άλλα κι αλλα δεν ποινικοποιύντε, και για να βγούν στην επιφάνεια , βρήκαν σανίδα σωτηρίας την ''κουκούλα''!!!
Ας το κάνουν κι αυτό.Τους φταίνε ακόμα και τα ρούχα που φοράμε.Όμως όσο κι αν έγινε της μόδας η κουκούλα για τα Μ.Μ.Ε και για την κυβέρνηση , φοράμε κουκούλες γιατί στην ρουφιανιά είναι μανούλες!!
Αυτοί δεν φοράνε κουκούλα γιατί τα κάνουν όλα πάνω στις πλάτες άλλων.Πάντα βρίσκουν κάποιους να σκεπάσουν τις βρωμοδουλιές τους.Σκάνδαλα , υποκλοπές , βατοπέδια, ρασοφόροι - βιαστές , αστυνομικοί-δολοφόνοι , ασφαλίτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι,παράθυρα και τηλεόραση , μπάτσοι - βαποράκια.Η κουκούλα σας πείραξε , μικροαστοί??Γιατί τους μεγάλους μια χαρά τους βολευει που τα τρώνε απο παντού . Ασφάλεια για την ασφάλεια! απο ανθρώπους που ξέρουν να κάνουν την δουλεία τους σωστα!!!Ποιοί είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες??ΑΝ τρομοκρατία δεν είναι τα παραπάνω , οι ελεγχοι στο δρόμο , τα περιβόιτα 700 ευρω, η σύνταξη στα 70 , τα άθλια δημόσια νοσοκομεία, οι φυλακες ανηλικων , το δελτιο των 8 , τα αντικαταθλιπτικά , η ''κρίση'', ο αργός θανατος μπροστά στην τηλεόραση ...τότε τι αλλο μπορεί να είναι τρομοκρατία????
Η οργή δεν είναι..
Αφού βρήκανε κι αυτό τον έκτακτο νόμο ,
αφού ποινικοποιήσανε την ΄΄κουκούλα'' , ας αποποινικοποιήσουν και το χασίς!!!!
Ετσι για να μας μαστουρώσουν ακόμα περισσότερο,αφού ετσι τους βολευει!!!!!

ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ = ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ
ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ = ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΑΝΑΛΩΣΙΜΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΚΡΑΤΟΣ ΑΞΙΩΝ = ΥΠΟΤΑΓΗ

ενα μυαλό γεμάτο φιγούρες

αστε με ησυχη,ετσι όπως είμαι , ανοιχτή ,


να κοιμαμαι ολο και πιο λιγο τα βραδια καθώς οι μέρες πλησιάζουν βαρύτερες .


Περιμένω ένα θόρυβο


στο κρύο φως ,να με τρομάξει.


Τα ρούχα μου ένα κυμα ουρλιαχτών δακρύων,καθώς οι λεπτές φιγούρες τους χορευουν και τραγουδούν με αραχνιασμένες φωνές.


Τα χείλη μου γέμισαν με την σκόνη ενός κολασμένου οράματος..


χααχαα..κοίταξα τον καθρευτη και γέλασα με τη καρδια μου,για πρώτη φορά στον καινούριο χρόνο.


Χιλιάδες άλλες λέξεις με ματώνουν , σαν μια κακοβαμμένη κούκλα στα θροίσματα ενός χορού.


Σκεύτομαι για το αυριο.


Σας παρακαλώ , αφήστε με να κοιμηθώ , καθώς γλιστράω έξω απ΄το παράθυρο.


Φρεσκάδα και γλύκα , ντύνουν τα φτερά μου , σαν συμπυκνωμένος χυμός απο ροδάκινο.


Αυτό δε σημαίνει τίποτα , τίποτα.


Μπορώ να χάσω τον εαυτό μου μέσα σε κινέζικες τοιχογραφίες .Μέσα σε δράκους που χορεύουν . Εσύ χάσε με στο σκοτάδι , και κάνε το σωστά. Τρέξε μέσα στη νύχτα.


Τελικά αποφάσισα να χάσω τον εαυτό μου , αύριο .


Η καρδιά μου θα εκραγεί..


Πολλές μνήμες σε πυρά....πολλες εικονες καθημερινότητας , πολλές οι εικόνες μιας μπαλαρίνας χωρίς τα παπούτσια της ....

και κάποιος πιο διπλα να τις ακούει.


Για τελευτεα φορα , σιγανά , σιγανά , σιγανά...
βλέπω τον εαυτο μου να με κοροιδεύει....

περιμένω τον επόμενο ήχο και αυτή τη φορά οχι για να με τρομάξει.

βάλτε μουσική

για ένα κεφάλι γεμάτο χορό

στην Α.Β

και μια κρυφή , μικρή αλήθεια για όλους.

αν η ειρήνη ήταν περίστροφο γεμάτο σφαίρες , θα πυροβολούσες?

πραξεις και λέξεις ή λόγια και εικόνες

Πολλά είναι τα πράγματα που θα ήθελα να κάνω,να ξέρω.
Ακόμα πιο πολλά τα κίνητρα για να ξεφύγω,να τρέξω απο αυτή τη παρωδία,που έρχετε με μπρίο και λέει την ίδια ιστορία,τα ίδια ψέματα.
Παντού εικόνες με χαλίφηδες που τρίβουν λιχνάρια,ενώ εξω στην αυλή του παλατιού κρεμάζονται ανθρώποι.Μου ρχετε να ρίξω βενζίνη και να κάψω το παλάτι.Δε τη φοβάμαι τη φωτιά γιατί με ζεσταίνει.
Χθες το βράδυ ήμουνα πουλί,πετούσα
Χθες το βράδυ , ήμουνα παιδί , έπαιζα
Χθες το βράδυ κοιμόμουνα.
Πράξεις και λέξεις , με κάνουν να αναρωτιέμαι πόσο μέτρια είμαι και πόσο κανονική.Λέξεις όπως , περπάτα,ζήσε,άγγιξε,χαμογέλασε...
Άνθρωποι περνούν και άνθρωποι φεύγουν,ίδιοι μα διαφορετικοί,διαφορετικοί μα ίδιοι.Ολοι εχουμε ένα στόχο,άρα είμαστε διαφορετικοί.Είμαστε?
Σήμερα ήμουν στο δρόμο και περπατούσα καθώς ξαφνικά , χαθήκαν όλα κάτω απο τα πόδια μου.Πυροβολίθηκα,μα δεν ένιωσα ελευθερη.
Λόγια και εικόνες , με κάνουν να αναρωτιέμαι το ίδιο με το χθες,πόσο κανονική ειμαι.Αλήθεια δε ξέρω και ούτε με νοιάζει το πως θα τα καταφέρω.
''σε ένα άσπρο φόντο θα μπω και θα βάψω,μαυρο το κορμί μου και θα κάτσω να το κλάψω ,
να του δώσω ζωή μέσα απτο κλάμα μου,να του δώσω μορφή μέσα απο τον λόγο μου. ''
ΕΣΥ τώρα που διαβάζεις, είναι οι μέρες σου σαν αστραπή? ή πάλι μέσα σου κι εσύ τα σπας.
είσαι μέτριος,είσαι κανονικός?
Περπάτα,άγγιξε,χαμογέλασε,ζήσε ....... και πέθανε.
Μόνο μη φοβάσαι τη φωτιά.Τη φλόγα πρόσεχε,γιατί προκαλεί και ξεγελά.
σήμερα θα κοιμηθώ.
Αυριο θα ξυπνήσω και θα ξανακοιμηθώ.

EKΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΚΥΛ.....ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ

πότε να αρχίσετε:στην ηλικία των έξι μηνών

Θα χρειαστείτε εναν πνίχτη και λουρί για τις περιπτώσεις που ο σκύλος τραβάει και αντιδρά.

Να είστε άνετοι κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας,αποφύγετε εφαρμοστά ρούχα και τακούνια.

εντολή κάτσε μείνε:βάλτε το σκυλί να κάτσει,κρατώντας το χέρι σας μπροστά απο τη μουσούδα του και δίνοντας το παράγγελμα ''κάτσε'' με σταθερή φώνη.

Στη συνέχεια περάστε μπροστά απο το σκυλί , τραβώντας την αλυσίδα κάθε φορά που προσπαθεί να κινηθεί.

εντολή περπάτημα δίπλα:όταν το σκυλί τραβά το λουρί , σημαίνει ότι δε διδάχθηκε καλά τα βασικά του δίπλα.Για να αποκατασταθούν τα πράγματα , χρειάζεται καλό '' φροντιστήριο''.

Η σωστή τοποθέτηση εξασφαλίζει στο σκυλί να αντιλαμβάνεται τις ενέργειες του ''αφέντη'' του.

Το σκυλί που μένει πίσω,δείχνει κακή εκπαίδευση.Συχνά και απότομα τραβήγματα στον πνίχτη θα το ''ενθαρύνουν'' να περπατά μαζί με τον ΄΄κύριο΄΄ του.

Κάθε σωστή ενέργεια ,φέρνει και ανταμοιβή.Και κάθε κακή,φέρνει τιμωρία.

Πάνω απολα είναι η υπακοή.

Τι συμβαίνει όμως όταν εσύ αναγκάζεσαι να εκπεδευτείς για να ζήσεις σε μια κοινωνία κράτους και κανόνων?

ΤΟΤΕ ΜΑΘΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΣΟΥ

Σου βαζουν λουρι και δεν αντιδρας,σε δένουν και δεν αντιδρας,υπακους και πραττεις αναλογα με τη προσταγή του αφέντη σου και κάθε φορά που το κάνεις σε πληρώνουν,σε ταίζουν μαλακίες,ακολουθας οπου πάνε οι ''μεγάλοι''.Αν καμιά φορά ξεφύγεις,τότε θα σε βρει η τιμωρία..το κλουβί,το ξύλο,η πείνα..Σε πέρνουν ''κουτάβι'' και σε κάνουν ρομπότ.Κι όταν ενηλικιωθείς σε πετάνε σε κλούβα υποχρεώσεων,σε κελι υψίστης ασφαλείας.......Γιατί σε βαριούντε.

Ο σκύλος είναι ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος είναι το καλύτερο δημιούργημα της φύσης , αλλά και ο καλύτερος βασανιστής της ίδιας του της φύσης.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ

ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ

ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΣΤΗ ΓΗ

ΠΗΡΑΝ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ,ΤΟ ΒΑΓΓΕΛΗ,ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΔΥΟ

ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΑΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ Κ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΝΥ

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ ΤΟΥ ΟΖΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ ΟΠΛΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟ ΒΟΥΝΤΟΥ ΚΑΙ ΕΞΩΓΙΗΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ

Η ΜΟΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΟ Η ΚΑΠΟΙΟΣ ΙΟΣ ..........

.............ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.........

.......................................

...................................................

.................................................................................

...........................................................................................

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ MEGA