Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

κενο

κενο στις λέξεις ανάμεσα,σκόρπια γράμματα στο τετράδιο.
Κενή πολιτεία με κενό ουρανό.
Μέχρι το δάκρυ να πέσει, ήρθε ο χειμώνας
ψύχος στο πρόσωπο,σταλακτίτες στα μάτια.
και η καρδιά γρανίτα.
ΜΕγάλος κόσμος ,μικροί ανθρωποι και κενοί όρκοι.
Μεγάλες αγάπες με μοναχικά όνειρα και κενά τίποτα.
Μοναξιά με στήθος σαν δάκρυ.
Κι ένα δάκρυ στα μάτια έτοιμο να αυτοκτονήσει.
Λέει να πέσει,να χάσει όσα έζησε.
Να κυλήσει στο παγωμένο μάγουλο.
σαν γυμνοσάλιαγκας.
σαν ευχή που βράχηκε..
''σαγαπώ'' μα το μελάνι δε ήταν αδιάβροχο.