Η κοινωνία απέτυχε να με ανεχτεί και έχω αποτύχει να ανεχτώ την κοινωνία ..Aκόμα δεν μπορώ να βρώ ποιος άνθρωπος στο εσωτερικό μου είμαι. Ακούτε τις ηχώ ενός εσωτερικού πολέμου,τίποτα δεν μπορεί να πάρει τη φρίκη από τα γεμάτα χημικά μυαλά μας. Ο άρρωστος κόσμος μας! Η απώλεια όλης της ηθικής,θα πουνε κάποιοι ''ασφαλείς΄΄ και βολεμένοι.
Το μίσος μου έχει αυξηθεί,έγινε τόσο ισχυρό όσο η σύγχυσή μου.. Η μόνη ελπίδα μου ,η μόνη λύση μου είναι μια βίαια επανάσταση,που θα βιάσει όλα τα καλομαθημένα πρέπει και θέλω μου,γιατί το ένστικτο του ζώου μου λέει να επιτεθώ γιατι μου επιτίθενται..γιατί πεινάω ...και μου αρπάζουν την τροφή μεσα απο τα δοντια.
Βίαιος λόγος επαναστάσεων για τους ανθρώπους που καταστρέφουν οτι ομορφο αξίζει να αισθάνεσαι. Δεν χρειάζομαι μια αιτία, γιατί η οργή μου περιφρονεί ακριβώς τη φύση της ανθρώπινης φυλής ,όταν βλέπω πως είμαι η ίδια η απέχθεια και η βία,το μίσος γίνεται ο μόνος φίλος μου,γιατί δε βρίσκω πουθενά την αγάπη πια.. Η επιείκεια αποταμίευσής μου όταν χάνεται η αγάπη πέρα από τον έλεγχό σας. Η χλωμή σκιά της σφοδρής επιθυμίας που δεν μπορεί το φως η ψυχή σας να κρατήσει.. Έτσι τις κρύες πικρές παραισθήσεις πάγου σας ,δεν χρειάζομαι , ΟΎΤΕ ΝΑ ΖΉΣΩ μέσα στον κενό κόσμο σας.. Ούτε να πεθάνω απο αναπνευστικά προβλήματα στη μέση του δρόμου..γιατί ήδη ασφυκτιώ στο σπίτι μου..Και δε εχω λεφτά να πάρω αντιασφυξιογόνα μάσκα..
Η ομορφιά δεν είναι πλέον αυτό που βλέπαμε,ολες οι ομορφιες είναι όλες στη συγκρουση πια,μακρια απο την εξουσια ενος βασιλειου που μας φροντιζει...και η ουτοπία δεν θα έρθει γιατί την εμπιστοσύνη που δεν μπορώ να αισθανθώ, γιατί ο πόνος και το καμένο μου μυαλο έχουν πάει παράφρονες σε κελί χωρίς παράθυρο..και πεθαίνω κι εγώ καθε μέρα εισπνέοντας ληγμένα χημικά που με ντοπάρουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου